Wieś na trasie Radom -Kozienice. W Jedlni w czerwcu 2019 roku jest 648 mieszkańców.
Jedlnia po raz pierwszy została odnotowana przez J. Długosza. Najwięcej mówi księga XI. Dziejów, z której dowiadujemy się o pobycie w Jedlni 1393 r. królowej Jadwigi, jako króla Polski (rex Poloniae) oraz licznych pobytach króla Władysława Jagiełły. W trakcie tych pobytów w Jedlni wydawane były liczne dokumenty królewskie, z których najważniejszy był przywilej jedlneński z 1430 roku. Posiadamy też liczne informacje źródłowe o częstych pobytach kolejnych królów polskich w Jedlni, aż po Stanisława Augusta Poniatowskiego. Do dóbr królewskich Jedlnia należała jeszcze w końcu XVIII w.
Miejscowość Jedlnia - Poświętne była opisywana już przez badaczy XIX-wiecznych Józefa Gackiego i Oskara Kolberga, a potem przez ks. Jana Wiśniewskiego. J. Gacki pisze: „Może z czasów pogańskich są tu dwa wzgórza, czyli jak je tu zowią kopce i trzecia górka, wszystkie wśród łąk ręką ludzką usypane. Przy kopcu jednym dzisiaj dwór, przy drugim fajanserya stoją.(...)Według podania, tak górka, jak i kopce, miały służyć za posady zamkom królewskim, drewnianym oczywiście, bo dziś po nich i ślad nie został."
Pierwszy wspomniany kopiec znajduje się ok. 400 m. na wschód od kościoła parafialnego. Wiedzę na temat założeń istniejących w tym miejscu czerpiemy z XVI i XVII - wiecznych dokumentów, cytowanych przez J. Gackiego . Dowiadujemy się z nich o dwóch, piętrowych domach „... z których jeden na podbramiu, drugi stanął na kopcu". Gacki podaje także opis ich rozplanowania: „Pierwszy na dole prócz sieni i Sieńki, miały izbę białą i nadto po dwie izb, komnat i komór, a na górze ganek, sień, przedsionek, dwie izby i dwie komnaty. Stojący zaś na kopcu, otoczony wodą był mniejszy i tylko na dolę sień i izbę, a na górze sień, komnatę i izbę zawierał, dach miał gątowy. Dom wielki był o sześciu wierzchach, dom na kopcu o jednym wierzchu". Lustracja dóbr królewskich z 1615 r. zanotowała również dwa dwory: „ Dom wielki gątem pobity o sześciu wierzchach do którego wchodząc jest sień przegrodzona. Z tej sieni na jednej stronie izba z kownatą naprzeciwko niej druga izba z kownatą. Z tej Kownaty drzwi do przegrodzenia drugiej strony sien. Naprzeciwko tej kownaty izdebka z kownatą. Z sieni wychodząc jest wchód na górę nad nim ganeczek. Na górę wszedłwszy sala. Z tej sali po jednej stronie izba wielka stołowa, z niej kownata, naprzeciw niej izdebka ze dwiema kownatkami. Naprzeciw tego domu jest drugi dom gątom pobity o jednym wierzchu, do którego mostek. Na dole sień i dwie izby z kownatą, nad temi izbami sala wielka." Istnienie zabudowań potwierdziła Lustracja Województwa Sandomierskiego, 1660-1664, podając, że: „Był dwór przy tej wsi, który ogniem przez Kozaków jest zniesiony, w ostatku zrujnowany".
Na podstawie tych kilku opisów w połączeniu z informacją o częstym przebywaniu w Jedlni królów polskich, od Władysława Jagiełły począwszy po Stanisława Augusta Poniatowskiego, można wyciągnąć wniosek, że pierwsze dwory pobudowano w 2 poł. XIV w., następnie je remontowano I przebudowano dla kolejnych władców.
Dodatkowo fakt średniowiecznych korzeni tego założenia mogą potwierdzać stanowiska zlokalizowane w ramach Archeologicznego Zdjęcia Polski. Stanowiska 3 i 5, na których zarejestrowano fragmenty średniowiecznych naczyń są do tego istotną przesłanką.
Drugi z kopców wymienionych przez Gackiego znajduje się na południowy-zachód od kościoła. W latach 1840-1873 istniała na nim fabryka fajansu, obecnie jest on bardzo zniszczony i prawie nieczytelny. Natomiast trzeci kopiec znany jest jedynie z przekazów źródłowych i nie został nigdy zidentyfikowany.
