W 1391 r. Mikołaj z Gościszewie aktem wystawionym w Iłży ustanowił Parafie w Suchej. Zagwarantował kościołowi i proboszczowi odpowiednie warunki egzystencji oraz zbudował drewniany kościół pod wezwaniem św. Idziego.
Pierwszy kościół przetrwał do 1716 r. Uległ takiemu zniszczeniu, iż ks. Andrzej Słowicki w 1720 r. wybudował nowy, drewniany kościółek. Mógł on pomieścić zaledwie 200 osób. W środku znajdował się drewniany ołtarz z obrazem Najświętszej Maryi Parmy, po lewej stronie stał ołtarz św. Marii Magdaleny, po prawej ołtarz św, Idziego. Dzwonnica posiadała dwa dzwony. Z powodu zniszczenia kościół został rozebrany, a w jego miejsce postawiona została kaplica.
W latach 1839-1843 za staraniem ks. Tomasza Koryckiego wzniesiony został nowy kościół. Był zbudowany według projektu Antoniego Corazziego i ufundowany ze składek parafialnych. W 1843 r. poświęcił go administrator diecezji sandomierskiej ks. Wojciech Grzegorzewski, a w 1860 r. konsekrował go bp Józef Juszyński. Kościół pod wezwaniem św. Idziego był murowany, pokryty żelazną blachą. Wielki ołtarz był oddzielony żelazną kratą od nawy kościelnej, znajdował się w nim olejny obraz św. Idziego. Ołtarz po lewej stronie przedstawiał św. Magdalenę i Jezusa upadającego pod krzyżem, ołtarz po prawej stronie przedstawiał Matkę Boską z dzieciątkiem i Matkę Boską zwaną Suską. W 1647 r. na rzecz kościoła podarowany został przez ks. Pawła Loiskiego obraz Matki Boskiej, który wisiał w wielkim ołtarzu przez 236 lat. Na cmentarzu kościelnym znajdowała się dzwonnica. Plebania wykonana była z drewna i otoczona ogrodem. Cmentarz grzebalny odległy by od kościoła 270 m. Na górze cmentarnej stała kapliczka w neogotyckim stylu.
Obecny kościół zbudowany został według planu Stefana Szyllera z Warszawy w 1912 r. przez ks. Antoniego Ostracha, proboszcza parafii Sucha. Budowla ma cech neoklasycystyczne z przewagą cech renesansowych. Kościół jest zbudowany a cegły, otynkowany, orientowany. Dwie nawy boczne są niższe od nawy głównej. Korpus jest bazylikowy, pięcioprzęsłowy z transeptem, prezbiterium, kruchtą i czworoboczną wieżą. Wymiary kościoła: 37 m
długości, 14 m szerokości (w transepcie 21 m), 18 m wysokości. Kościół konsekrowany 1 7 czerwca 1921 r. przez bpa Pawła Kubickiego. Kościół w Suchej miał doskonałe zabezpieczenia materialne. Parafia utrzymywała przytułek dla kilku osób zwany szpitalem, nie było natomiast szkółki parafialnej.
Patron Św. Idzi
Idzi (Egidius) urodził się w Grecji w VII wieku. Miał dobre wykształcenie, pochodził z królewskiego rodu, od młodzieńczych lat kochał Boga i bliźniego. Zyskał rozgłos jako lekarz duszy i ciała, ludzie przychodzili do niego po poradę. Nie chciał sławy, toteż uciekł i został pustelnikiem. Dotarł na ziemię dzisiejszej Francji i w jednej z grot w pobliżu Rodanu spędzał czas na rozmyślaniu. Klasztor dla Idziego ufundował król jako rekompensatę za zadane mu rany. Z biegiem lat Idzi został opatem tworzącej się wspólnoty. Zakonnicy przestrzegali reguły nakazującej modlitwę i pracę. Po śmierci opata klasztor stał się miejscem kultu i celem pielgrzymek. Wokół opactwa powstało miasteczko o nazwie Saint GilIes. Dziś św. Idzi jest patronem małżeństw proszących o potomstwo, sprawuje opiekę nad karmiącymi matkami, pasterzami, zabłąkanymi i zwierzętami. Niesie pomoc tym, którzy się lękają.
Wspomnienie św. Idziego kościół obchodzi l września.
Proboszczowie
ks. Szymon (1529); Jan lekarski z Zabłocia (1570) - nie miał święceń; ks. Franciszek Perdowski (1640); ks. Paweł Loiski (1646); ks. Andrzej Słowicki (1715 -1724); ks. Jan Klimkiewicz(do I 743);ks.Jan Nowicki (od 1743); ks. Wawrzyniec Konajbowski (od 1744); Ks. Józef Nowicki (od 1768); ks. Ignacy Formani (1802-1816); ks. Tomasz Korycki (1817-1852); ks. Augustyn Ozdonkiewicz (1853-1873); ks. Teofil Rzepecki (1873); ks. Apolinary Lipczyński (1891- 190 l); ks. Antoni Ostrach (1906-1928); ks. Wacław Nowakowski (1928-1960); ks. Mieczysław Krajewski (1960-1995); ks. Zdzisław Kałuziński (1995-1996); ks. Andrzej Głogowski (1996-2004); ks. Wojciech Zdon (2004-2011); ks. Edward Mosioł (od 2011).
